Δεύτερη φορά αριστερά (χωρίς να έχει υπάρξει πρώτη...)

Ο (σοφός!) λαός τελικά μίλησε. Και αποφάσισε να δώσει στον Αλέξη Τσίπρα, μια δεύτερη ευκαιρία. Σαν μπερμπάντης σύζυγος που επέστρεψε στη γυναίκα του μετά το παραστράτημα και ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία, κι εκείνη σκεφτόμενη με τρόμο τους προηγούμενους από αυτόν του την έδωσε, παρόλο που στη συγκεκριμένη περίπτωση ο παραστρατημένος κουβάλησε μαζί του και σπίτωσε κιόλας την ερωμένη (Τρόικα), αποδεικνύοντας πως δεν επρόκειτο για ένα απλό ..."στιγμιαίο λάθος".

Ε-ε-ε-εκλογές!

Εκλογές λοιπόν. Εκλογές γιατί ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να ολοκληρώσει την αποστασία από το κόμμα του παίρνοντας μαζί και το brand name. Και καθώς οι βουλευτές και τα στελέχη που προτίμησαν να μείνουν πιστοί στις θέσεις το κόμματος με τις οποίες εκλέχθηκαν αρνούνταν να αποχωρήσουν, προχώρησε σε εκλογές με λίστα (όπου θα τους άφηνε απέξω ή θα τους έβαζε σε μη εκλόγιμες θέσεις) αναγκάζοντάς τους σε αποχώρηση. Και ήταν τέτοια η σπουδή του να πάει όσο το δυνατόν γρηγορότερα προκειμένου οι αντιμνημονιακές δυνάμεις να μην προλάβουν να αναδιοργανωθούν ζαλισμένες ακόμα από την προδοσία που τους επιφύλαξε (κι επίσης να μην αρχίζουν να εφαρμόζονται τα μέτρα και οι συνέπειες του 3ου μνημονίου), ώστε δεν τηρήθηκαν καν όλες οι προβλεπόμενες από το Σύνταγμα δαδικασίες.

This Is A Coup

Όπως είπαμε, αν δεν προσέξεις στα βήματά σου προς τα πίσω είναι εύκολο η οπισθοχώρηση να μετατραπεί σε κατρακύλα. Και αν σε πιάσει η κατρακύλα, δεν ξέρεις που θα σταματήσεις.

Ένα Δύο Μηδέν

Όταν ξεκινάς να υποχωρείς, τότε δεν υπάρχει σταματημός. Και όσο προσεκτικός και να είσαι, στο τέλος δύσκολα γλυτώνεις την κατρακύλα. Μετά τις συνεχείς υποχωρήσεις λοιπόν, φτάσαμε στη χθεσινοβραδινή κωμωδία στη Βουλή. Μια συνεδρίαση που έγινε εσπευσμένα γιατί έτσι το ζήτησαν οι δανειστές. Χωρίς προφανή λόγο, με την κάλυψη της "εξουσιοδότησης στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών να διαπραγματευτεί τη συμφωνία", λες και δεν είναι έτσι κι αλλιώς θεσμικά εξουσιοδοτημένοι. Λες και οι προηγούμενοι που "διαπραγματεύτηκαν" και υπέγραψαν είχαν πάρει εξουσιοδότηση από τη Βουλή.

Τελικά η κάλπη πάει να γίνει κάλπικη

Τι ήθελα κι έγραφα πριν λίγες μέρες "να μην αποδειχθεί η κάλπη κάλπικη"; Από την επομένη κιόλας του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαστρεβλώσει το αποτέλεσμά της προκειμένου να γίνει αυτό αρεστό στους δανειστές.

Να μην αποδειχτεί η κάλπη κάλπικη

Το κέιμενο αυτό, με τη φωτογραφία αυτή και με παραπλήσιο τίτλο, το σκάλιζα 15 μέρες τώρα. Από τότε που μπήκαμε στην "τελική φάση της διαπραγμάτευσης", γιατί πιο πριν δεν γινότανε τίποτε το ουσιαστικό. Και δε γινότανε τίποτα το προηγούμενο διάστημα, γιατί αρχές Ιουνίου μας τελείωσαν τα χρήματα. Χρήματα που δεν είχαμε από πριν (αφού τα ταμεία ήταν άδεια), αλλά μαζεύτηκαν από διάφορους φορείς του Δημοσίου που τα είχαν ως αποθεματικά. Χρήματα που δόθηκαν για την εξυπηρέτηση ενός χρέους η νομιμότητα του οποίου αμφισβητείται όλο και περισσότερο, και του οποίου η αναχρηματοδότηση από τους δανειστές έχει πάψει εδώ και ένα χρόνο. Χρήματα που τέλος, θα λείψουν από τα ταμεία που βρισκόντουσαν, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στη ρευστότητα των φορέων από τους οποίους προήλθαν (όχι πως δεν είχαν αρκετά προβλήματα από πριν...)

Έντιμη Συμφωνία

Έχουν περάσει πάνω από 2 μήνες από την τελευταία που έγραψα κάτι εδώ. Την τελευταία φορά, ορμώμενος από την περιβόητη "Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου", και εν μέσω εθνικών πανηγυρισμών για την επίτευξή της που θα έδινε στην Ελλάδα "χώρο για να αναπνεύσει", εγώ την χαρακτήρισα ως "Ανάσα Ασφυξίας" προβλέποντας πως θα μας κόψουν το "οξυγόνο", όπως και τελικά έγινε.